Rennen naar het bos

Rose keek hem nog steeds niet aan, en ze legde haar hand even op haar hart. Waarom slaat mijn hart sneller? Wat gebeurd er met me? Vroeg Rose zichzelf af, en ze keek dan naar de wand van de grot. Ze wist dat in deze grot een ondergrondse gang zat, en dat ze via hier konden ontsnappen. Natuurlijk wist ze niet waar ze in zouden belanden, maargoed ze zou straks wel verdwijnen van hem zodat hij geen last meer zal hebben van haar. Voor heel kort keek ze naar hem, maar daarna ging ze zitten met haar rug naar hem gericht. Onder haar was er al een plasje bloed te vinden, en ze keek er dan ook heel even kort naar.

Zuko aaide Iron even over zijn hals en keek toen richting Rose. Ineens zag hij het plasje bloed en zijn ogen werden groot. Hij liep wankelend naar haar toe en plofte naast haar neer. Een van zijn handen lag in het bloed en hij keek scherp naar Rose. ''je bent gewond.. waarom zei je dat niet?'' vroeg hij aan haar en hij keek richting de wond. Het was een schot wond. Hij pakte haar arm vast. Hellaas was hij niet diegene die het zou kunnen genezen. Hij zuchtte diep en zweeg verder.

Rose bleef gewoon zitten, en ze sloot haar ogen even voor een tijdje. Ze negeerde het plasje bloed gewoon, en ze merkte dan opeens dat Zuko naast haar zat. Ze hoorde zijn woorden, en ze keek dan weg van hem. "Ja ik ben gewond, en ik wilde geen medelijden krijgen van je." Zei Rose dan tegen hem, ookal was het meer een leugen. Toch keek ze hem niet aan, en ze zucht dan ook heel even kort.

Zuko keek haar serieus aan en hoorde ineens haar woorden. Hij keek weer voor kort naar het plasje bloed en hij werd steeds nijdiger om het idee. Hij liet dan ook haar arm los en stond met een ruk op. ''wou je jezelf dan soms dood laten bloeden ofzo!?'' riep hij nijdig en hij sloeg tegen de wand van de grot aan. Er verschenen krassen op zijn vuist en lichtte bloed straaltjes liepen over zijn vuist heen. Niet dat hem iets kon schelen. ''ik kan het misschien niet beter maken maar iemand anders had dat misschien wel gekunt, je had niet achter me aan moeten gaan toen ik mee genomen werd.. niet dat ik je er niet dankbaar voor ben dat je me gered hebt, maar je had naar een dokter gekunt in plaats van achter mij aan te gaan'' zei hij en snoof even. Hij keek toen naar de diepte van het grot. Hij snoof en draaide zich toen om. Hij liep naar buiten toe en ging daar op een rots zitten. Iron kwam naast hem staan en briestte. ''waarom die ik zo Iron? Ik kan mezelf niet meer in de hand houden.. ik verdien die reddings actie's van Rose niet, en al was ik wel met haar gaan trouwen.. ik verdien haar niet eens als vrouw..'' zei hij en hij slikte één keer.

Rose hoorde zijn woorden, en ze wist even niet wat zeggen. Daarna schrok ze van zijn reactie, en ze beet op haar onderlip. Haar dieren waren ondertussen alweer in rook op gegaan, en ze keek hem dan gewoon na. "Omdat ik het niet kon aanzien hoe op welke manier je werd meegenomen." Zei Rose dan al mompelend, en ze stond dan gewoon op. Even keek ze naar de uitgang van de grot, maar dan liep ze gewoon dieper de grot in. Het kon haar niet schelen dat ze zou verdwalen, en ze voelde weer tranen opkomen. Deze negeerde ze gewoon, en ze keek niet eens achterom.

Zuko had haar woorden nog gehoord maar reageerde er niet op. Hij keek ook niet om en stond na een tijdje op. Iron keek achter zich en hinnikte eens. ''ze red zich wel, waar ze ook heen gaat.. ze is zelfs sterker dan ik, en dan moet ik een prins voor stellen..'' zei Zuko en snoof. Hij steeg moeizaam op Iron en keek even naar de grot. Daarna spoorde hij Iron aan en gallopeerde ze weg. Zuko wist niet waar hij heen ging, maar op dit moment maakte hem dat niet meer uit.

Rose bleef dieper in de grot gaan, en na een tijdje zag ze een open plek. Ze kam ineens bij een vreemde plek aan, en ze zag een waterval onder de grond. Ook waren er grasvelden te zien, en enkele riviertjes en een groot meer dat bij de waterval was. Rustig liep ze naar de waterval, en ze deed dan haar kleren gewoon uit. Ze stapte het water in, en ze dook dan heel even kort onder. Hoewel ze plots iets vreemds voelde, en als ze boven water was zag ze plots dat de wonde was genezen. Ze vond deze plek erg magisch, en ook het water had een helend effect. Ze besloot dan maar om hier te leven, en nooit meer naar de buitenwereld te gaan. Rustig riep ze Terror zodat hij de ingang van deze plek kon bewaken, en dat deed de wolf dan ook. Rustig ging ze zonder kleren in het gras liggen, en ze sloot dan haar ogen gewoon voor een hele lange tijd.

Na een tijdje kwam Zuko ineens weer terug bij de plek. Met een droge blik keek Zuko naar de grot. Hij sprong van Iron af en ging voor hem staan. ''dit deed je expres he'' zei hij en hij tikte met een vinger droog tegen de snuit van Iron aan. Iron hinnikte en duwde tegen Zuko aan. ''oke oke, ik ga al'' zei Zuko en hij draaide zich met tegen zin om. Iron keek naar zijn baasje en het leek net of hij aan het grijzen was. Het paard ging vervolgens gewoon in het gras liggen en viel in slaap. Zuko sloeg zijn armen over elkaar heen en liep door de grot heen. ''waarom bracht Iron me hier, wat moet ik nou hier. Domme grot je hebt er niks aan, bovendien waar kom ik nou..'' Zuko maakte zijn zin niet meer af en keek verbaasd naar de ondergrondse waterval voor hem. Zuko keek vervolgens weer heel droog. ''dat meen je niet.. water.. overal..'' zei hij droog. ''water..'' vervolgde hij en hij liep naar de rand toe. Hij had niet in de gaten dat Rose hier ook was en hij keek naar zijn spiegelbeeld. Hij keek naar zijn litteken en raakte het aan. Hij zuchtte diep. ''waarom wil m'n vader me terug.. aan hem heb ik dit te danken..'' zei hij zacht en hij keek toen voor zich naar de waterval.

Terror zat op de uitkijk, en hij zag opeens Zuko afkomen. Hem liet hij natuurlijk gewoon door, en hij liep dan stiekem op hem af. Daarna duwde hij Zuko speels het water in, en hij ging in een speelse houding zitten. Zijn rode ogen keken hem kalm aan, en hij kon het niet laten om te kwispelen. Rose was ondertussen nog in het gras aan het liggen, en het kon haar niets meer schelen. Hoewel ze helemaal geen kleren aan had, maargoed dat deerde haar niet echt.

Zuko keek nog steeds naar de waterval en hij voelde ineens hoe hij het water in werd geduwt. ''waah nee..'' zei hij droog en hij klom snel het water uit. Hij keek richting Terror en snoof. ''hé doe dat niet weer.. ik haat water..'' zei hij droog. Hij keek toen om zich heen en zag ineens iemand liggen. Hij keek dan ook snel weer weg. Het feit was dat het Rose was, maar erger was dat ze geen kleren aan had. ''fijn, ze is hier.. maar het mooiste is nog.. ze heeft geen kleren aan..'' zei hij op een sarcastische toon. Hij ging in klaarmakers zit zitten met zijn rug naar Rose toe. ''hé Rose!'' riep hij droog. Hij hoopte wel dat ze zich ging aankleden anders werd hij nog misselijk ook.

Terror keek hem kwispelend aan, en hij volgde hem dan met zijn blik. Daarna duwde hij hem in haar richting, en hij keek hem dan ook smekend aan. Rose schrok ineens recht, en ze keek dan naar Zuko. "W-wat doe jij hier?" Vroeg ze dan aan hem, en ze deed daarna haar kleren vluchtig aan. Dan liep ze naar hem toe, en ze ging voor zijn neus staan. "Waarom ben je eigenlijk zo nat?" Vroeg ze dan nieuwsgierig aan hem, en ze keek dan naar Terror. "Oh ik snap het al." Zei Rose dan droogjes, en ze hield haar lach perfect in.

Zuko hoorde haar vraag en kuchtte droog. ''wat ik hier doe..? Vraag dat maar aan Iron, mijn paard'' zei hij kortaf. Hij was even vergeten dat hij een paar uur geleden nog een uitbarsting had gehad. Hij zag toen dat ze voor hem kwam staan. Gelukkig met kleren aan. ''heeft..'' hij wou zeggen wat er was gebeurd maar ze zag het al. ''mooi'' zei hij droog en hij stond op. Hij stond vlak voor haar en keek haar voor kort aan. ''wat is dit voor plek?'' vroeg hij daarna wat rustiger en hij keek voor even in het rond.

Rose keek hem aan, en ze zweeg even voor een tijdje. Daarna richt ze haar blik op Terror, en deze keek haar kwispelend aan. Daarna luisterde ze naar zijn woorden, en hij stond opeens voor haar neus. Ze bleef gewoon kalm kijken, en daarna keek ze in het rond. "Ik heb geen idee, maar het water is wel helend." Zei Rose dan kalmpjes tegen hem, en ze toonde dan haar arm waar net nog een schotwonde had gezeten. "Waarom denk je dat ik je hielp? Je had me zelf gezegd dat je niet terug wilde gaan naar huis, en dat was de reden dat ik je achterna ging." Zei ze hem dan zachtjes in het oor, en ze drukte een kus op zijn wang. Daarna liep ze gewoon van hem weg, en ze ging weer in het gras zitten.

Zuko keek haar weer aan en hoorde over dat het water helend was. Zijn blik ging dan ook naar zijn vuist waar hij mee tegen de want had geslagen en de krassen waren verdwenen. Hij glimlachtte even lichtjes en keek Rose toen weer aan. Hij luisterde naar haar woorden en voelde toen de kus op zijn wang. Hij slikte even en volgde haar met zijn ogen. Hij zuchtte eens diep en besloot maar om bij haar te gaan zitten. Hij ging dan ook rustig naast haar zitten maar nog wel op een klein afstandje en hij keek voor zich uit naar de waterval. Soms was water toch wel rustgevend, en het deed je teminste niet pijn zoals vuur.

Rose bleef nu gewoon zitten, en ze bleef naar het water kijken. Ze zou op deze plek hier wonen, en nooit meer terug keren. Dan merkt ze dat hij naast haar kwam zitten, en ze keek heel kort naar hem. Toch richt ze weer haar blik op het water, en ze zucht dan ook heel even kort. "Ik ga niet meer terug uit de grot." Zei Rose dan heel zachtjes, en ze sloot haar ogen dan ook weer voor een tijdje. Nee, ze ging voor eeuwig hier blijven, en deze plek met haar leven beschermen.

Zuko sloot voor kort zijn ogen en hoorde toen de woorden van Rose. Hij keek verbaasd in haar richting. Hij wou eigenlijk iets zeggen maar besloot dat dat er nogal dom uit zou komen en besloot dus maar iets anders te antwoorden. ''tja dat moet jezelf weten..'' zei hij en hij snoof even. Zuko ging even later liggen op zijn rug en legde zijn handen onder zijn hoofd. Hij sloot zijn ogen en dacht aan Rose. Hij wist niet wat hij van haar moest denken maar hij kreeg het gevoel dat hij haar echt leuk begon te vinden..

Rose keek hem aan bij het horen van zijn woorden, en ze zucht dan ook heel even kort. Daarna stond ze gewoon op, en ze liep naar de rand van het water toe. "Hier vinden ze me tenminste niet Zuko." Zei Rose dan zachtjes tegen hem, en ze kon het niet laten om hem van top tot teen te bekijken. Ze beet op haar onderlip, en ze schud dan haar hoofd heel even kort. Waarom voel ik me tot hem aangetrokken? We verschillen te veel van karakter, en hij is een prins en ik een moordenaar. Dacht ze dan in zichzelf, en ze sloeg zichzelf tegen het hoofd. Daarna keek ze kort in het rond, en ze wist niet wat ze moest doen. Daarna liep ze terug naar hem toe, en ze ging op een groot afstandje van hem zitten. Nu wist ze het zeker dat ze hem leuk begon te vinden, maar ze wilde zich niet binden. Nouja dat had ze tegen hem gezegd, en ze liet zich dan op haar rug vallen.

Zuko bleef rustig op zijn rug liggen en had zijn ogen nog steeds gesloten. Door het gras dat ritselde had hij gehoord dat ze was op gaan staan. Hij hoorde daarna ook niet veel later haar woorden. ''ik snap het, ik kan ook zo denken, maar dat doe ik niet..'' zei hij met een zucht. Hij kon hier ook blijven maar hij kon het niet, hij was eindelijk vrij en daar moest hij wel goed gebruik van maken, hij kon de hele wereld over gaan reizen als hij dat zou willen.

Rustig keek ze hem aan, en ze keek dan naar het water. "Weet je ik dacht dat ik met een oudere man zou moeten trouwen, maar nu ik weet dat het iemand is van ongeveer mijn leeftijd heb ik eigenlijk nog het geluk. Vele vrouwen die gedwongen worden in een huwelijk trouwen meestal met iemand van in de 40 of 50 jaar." Zei Rose dan kalm tegen hem, maar ze bleef toch nog steeds liggen. Daarna besloot ze om voorzichtig naar hem te gaan, en ze hing wat over hem heen. Ze bekeek hem heel even kort, en ze ging dan maar weer recht zitten.

Zuko keek even naar haar maar sloot zijn ogen en hij luisterde naar haar. ''jah, ik was eigenlijk wel opgelucht dat jij het was, en niet een of ander tutje dat het alleen om het geld gaat..'' zei Zuko met een zucht. Hij meende het wel, en hij moest dan ook toegeven dat Rose gewoon een erg knap meisje was. Toch zou hij dat niet in woorden zeggen en ineens voelde hij alsof er iets boven hem was. Hij opende zijn ogen dan ook en hij keek recht in die van Rose. Hij zag toen dat ze recht ging zitten en hij glimlachtte even lichtjes naar haar waarna hij naar boven keek.

"Als ik met iemand zou trouwen dan is dat met mijn hart en ziel." Zei Rose dan zachtjes tegen hem, en ze keek weer even naar voren. Toch kon ze zijn naam niet uit het hoofd zetten, en ze sloot haar ogen voor een korte tijd. Daarna keek ze hem weer aan, en ze twijfelde voor een korte tijd. Ze wist even niet wat doen, maar daarna hing ze weer boven hem. Ze beet kort op haar onderlip, en ze drukte voorzichtig een kus op zijn lippen. Toch bleef ze nog boven hem hangen, en ze legde haar hand tegen zijn wang aan.

Zuko keek even naar haar en sloot toen zijn ogen weer. Hij bleef rustig naar haar luisteren en knikte even instemmend. ''jah zo is het ook bij mij, zo'n beetje dan..'' zei hij en hij opende zijn ogen weer. Ineens zag hij het gezicht van Rose vlak voor de zijne en hij voelde toen voor even haar lippen op de zijne. Hij keek even verbaasd maar bleef haar wel aan kijken. Hij voelde vervolgens haar hand tegen zijn wang. Hij twijfelde even maar hij pakte toen haar gezicht voorzichtig vast met zijn handen en drukte zijn lippen op de hare.

Rose keek hem in de ogen aan, en ze glimlacht even kort naar hem. Ze wist waar ze voor zou gaan, maar toch wist ze niet wat hij van haar vond. Opeens voelde ze zijn lippen op de hare, en ze zoende dan gewoon met hem mee. Kalm ging ze half op hem liggen, en ze streelde dan ook zijn wang gewoon heel zachtjes. Haar hart begon enkele sprongetjes te maken, en ze sloot dan ook gewoon haar ogen.

Zuko liet haar gezicht los en zoende haar terug. Hij voelde toen hoe ze half op hem ging liggen en hij sloeg zijn armen om haar heen. Hij sloot zijn ogen en zou niets meer zeggen. Hij wist zowiezo al niet wat hij zou moeten zeggen en hij bleef haar dus gewoon door zoenen. Ergens voelde dit niet goed bij hem maar hij zou nog niet stoppen.

Rose bleef hem gewoon zoenen, en ze voelde hoe hij zijn armen om haar heen legde. Ook bleef haar hart sneller slaan, en ondertussen zat Terror aan de ingang van de grot te kijken naar de omgeving. Er was iets volgens hem, en hij begon dan ook luid te grommen. Opeens zag hij een hele horde met ruiters, maar ook was er nog een vreemdere man bij dan dat hij had gezien. Algauw rende hij naar hun toe, en hij bleef dan bij de ingang van de plek staan. Rose er komen ruiters deze kant op, maar er is ook een vreemde man bij. Zei Terror in dierentaal tegen haar, en hij zorgde ervoor dat er zwart vuur tevoorschijn kwam. Rose had de woorden wel gehoord, maar ze bleef hem verder zoenen.