Rennen naar het bos

Zuko zijn ogen schoten open toen hij water over zich heen kreeg en hij rilde even. Hij keek richting Rose, en ookal deed ze alsof ze het niet gedaan had, hij wist natuurlijk wel dat zij het geweest moest zijn. Hij grinnikte even en ging weer rustig en ontspannen zitten. ''normaal houd ik niet zo van water, maar het is best ontspannend zo'n waterval'' zei hij rustig.

Rose keek even vanuit zijn ooghoeken naar hem, en ze grinnikte even als hij naar haar keek. Daarna keek ze kort in het rond, en ze hoorde dan opeens zijn woorden. "Agh je word het wel gewend lieveling." Zei Rose dan plagerig tegen hem, en ze ging dan kalm voor zijn neus staan/drijven. Haar ogen hield ze op de zijne gericht, maar ze deed voor de rest niets.

Zuko keek droog naar haar bij haar woorden en schudde zijn hoofd toen even. ''vuur is mijn element dus het zal altijd vreemd blijven'' zei hij en hij grinnikte even. Hij merkte toen dat Rose ineens voor hem kwam en hij keek haar automatisch aan. Alsof hij bijna dreigde in haar ogen te zinken. Het waren mooie donkere ogen en hij schudde toen zijn hoofd even en keek maar ergens anders na. Hij had het gevoel dat hij naar achteren moest gaan maar dat lukte natuurlijk niet met die wand achter hem.

Rose keek hem aan, en ze luisterde dan ook naar zijn woorden. Daarna merkte ze dat hij even in haar ogen keek, en daarna weer gewoon wegkeek. Rustig draaide ze haar rug naar hem toe, en ze sloot dan ook de ogen heel even kort. De waterval maakte deze plek echt rustgevend, en ze genoot dan ook van de kalmte hier. Niet veel later stond ze hem weer aan te kijken, waarna ze dan dichter bij hem kwam. Ze beet op haar onderlip, en ze gaf hem dan opeens een kus op de lippen. Daarna zwom ze gewoon vlug weg, en ze ging dan achter de waterval zitten op een rots dat er was.

Zuko zag vanuit zijn ooghoeken dat ze zich omdraaide en hij keek even naar haar waarna hij merkte dat ze zich weer omdraaide en hij keek weer weg. Hij zuchtte eens diep en hij merkte toen hoe Rose dichter bij hem kwam en hij voelde vervolgens haar lippen op de zijne. Hij keek verbaasd naar haar en zag haar toen snel weg zwemmen en achter de waterval verdwijnen. Zuko besloot haar achterna te gaan en verdween ook achter de waterval. Zachtjes kwam hij naast haar zitten. ''is er iets..?'' vroeg hij zacht. Als hij erover nadacht vond hij het niet super erg meer om door Rose gekust te worden. Door een ander meisje wel, maar door Rose niet. Rose was voor hem speciaal geworden. Een echtte vriendin en misschien nog wel meer. Hij voelde nu echt een gevoel van liefde opkomen.

Rose bleef zitten op de rots, en ze zucht dan ook heel even kort. Ze beet daarna op haar onderlip, en ze had het gevoel dat ze hem beter niet had moeten zoenen. Opeens merkte ze dat hij naast haar ging zitten, en ze keek hem even aan. "Sorry ik had je niet moeten zoenen." Zei Rose dan zachtjes tegen hem, waarna ze weer op haar onderlip beet. Ze voelde hoe haar hart weer sneller sloeg, waarna ze dan weer naar hem voor kort keek.

Zuko keek naar haar en hoorde wat ze zei. Hij glimlachtte even lichtjes. Hij wist dat hij het zelf nu ook eens moest doen en op het moment dat ze hem weer aan keek drukte hij, zonder dat hij het eigenlijk echt merkte, ineens zijn lippen op de hare. Hij keek even naar haar maar sloot toen zijn ogen voor even.

Rose keek hem aan, en ze merkte dan opeens zijn lippen op de hare. Voor de eerste keer in haar hele leven moest ze blozen, en ze sloeg dan voorzichtig haar armen om zijn hals heen. Ook zij sloot voor even haar ogen, maar ze had eerder gedacht dat hij boos zou worden op haar. Hoewel ze dat dus blijkbaar verkeerd had gedacht, en ze ging dan wat dichter tegen hem zitten.

Zuko had zijn ogen nog steeds gesloten en voelde ineens haar armen om zijn hals. Het deed hem even rillen omdat hij het niet zo gewend was en hij haalde zijn lippen weer van de hare af. ''ik dacht dat ik in mijn hele leven, de liefde zou vermijden, maar dat is me blijkbaar niet gelukt..'' zei hij zacht tegen haar en hij glimlachtte vaagjes naar haar. Hij voelde dan ook hoe ze wat dichter bij hem kwam zitten maar hij bleef haar rustig nog aan kijken.

Rose keek hem weer aan als hij zijn lippen van de hare afhaalde, en ze hoorde dan zijn woorden. Ze had wel gehoopt dat hij haar blosjes van net niet gezien had, waarna ze dan nog steeds zo bij hem zat. "Ik had nooit gedacht dat ik jou zou tegen komen, aangezien ik een vluchteling ben en ze me vroeg of laat toch gevangen zullen nemen." Zei Rose dan heel zacht, en ze legde dan haar hoofd op zijn schouder.

Zuko hoorde haar woorden en voelde vervolgens haar hoofd tegen zijn schouder. Hij sloeg een arm om haar heen. Het voelde best raar opzich aangezien ze helemaal bloot was al probeerde hij zich daar niet al te veel van aan te trekken. ''luister eens, zolang ik leef laat ik ze je echt niet gevangen nemen hoor, dan moeten ze wel heel veel in huis hebben willen ze dat voor elkaar krijgen'' zei hij droog en hij snoof eens hard.

Rose merkte zijn arm om haar heen, en ze keek hem dan ook aan. Daarna hoorde ze zijn woorden, en ze gaf hem dan een kusje op de wang. "Je weet nooit wanneer ze kunnen toeslaan, maar toch ben ik blij dat ik jou heb. Ik bedoel er is nog nooit iemand voor me opgekomen, en het voelt fijn om te horen dat er tenminste iemand om me geeft." Zei Rose dan zachtjes tegen hem, en ze legde haar hand op zijn borst.

Zuko voelde het kusje op zijn wang en grinnikte even. Hij hoorde toen haar woorden en zuchtte eens. ''Eerst moest ik helemaal niets van je hebben, vooral omdat jij diegene bleek te zijn aan wie ik uitgehuwelijkt was, maar nu is dat wel veranderd en ik zal je ook beschermen als dat moet'' zei hij rustig. Zijn gedachten gingen ineens weer even naar Iron. Zuko kneep zijn ogen even dicht en haalde zijn arm om Rose weg en zuchtte eens diep. Hij opende zijn ogen toen maar weer en staarde naar zijn spiegelbeeld.

Rose keek hem aan, en ze luisterde ook naar zijn woorden. Ze wist even niet wat zeggen, en ze knikt dan ook heel even kort. "Nou ik ben toch blij dat jij diegene bent, maargoed trouwen zit er bij mij niet in." Zei Rose dan zachtjes, en ze merkte dan dat hij zijn arm weer terugtrok. Ze sloeg haar armen troostend om hem heen, en ze drukte hem tegen zich aan. "Iron zou niet gewild hebben dat je bleef treuren om hem, en hij wilt dat je gelukkig word Zuko." Zei ze dan voorzichtig tegen hem, maar wat ze zei was wel waar ookal kon het hard aankomen.

Zuko voelde hoe hij tegen Rose aan werd gedrukt en hij sloot zijn ogen even. ''bedankt, maar niemand zal echt weten hoe Iron zich heeft gevoeld, als hij maar weet dat ik dit nooit had willen laten gebeuren..'' zei hij en hij snoof eens. Hij opende zijn ogen weer en keek voor kort naar Rose. Hij sloot toen rustig zijn ogen weer en legde zijn hoofd tegen die van haar aan.

Rose keek hem aan, en ze hield hem tegen haar gedrukt. "Dat weet ik, maar zo moet je denken dat heb ik namelijk van Falcon, Terror en Amfilia geleerd." Zei Rose dan zachtjes, en ze gaf hem dan een kusje op zijn voorhoofd. Toch hield ze hem nog steeds dichter tegen haar aan, en ze voelde dan zijn hoofd tegen de hare.

Zuko luisterde naar haar woorden en knikte even. ''ik weet het..'' zei hij en hij haalde eens diep adem in en uit. Hij keek haar toen aan en voelde het kusje op zijn voorhoofd. Hij glimlachtte even lichtjes en gaf haar toen een kus op de mond. Daarna keek hij naar het water en ging met een hand er over heen.

Rose bleef kalm bij hem zitten, en ze voelde dan zijn lippen op de hare voor korte tijd. Daarna keek ze heel even in het rond, en ze bleef gewoon dicht tegen hem aan liggen. Om eerlijk te zijn begon ze wat moe te worden, en ze sloot dan ook haar ogen voor een tijdje. Haar hart sloeg op een heel rustig tempo, en ze begon het nu ook wel een beetje koud te krijgen.