Rennen naar het bos

Rose keek hem aan, en ze zweeg gewoon de hele tijd. Ze keek dan weer naar voren, en ze zucht heel even diep. Daarna besloot ze om op te staan, en ze keek dan kort in het rond. Terror merkte het plots, en hij liep dan naar Zuko. Hij duwde zijn neus tegen hem aan, en hij gaf hem dan ook een bezorgde lik. Daarna duwde hij tegen Iron aan, en hij snoof dan ook heel even diep. Uiteindelijk kwam Rose aan de ingang van de grot, en ze hoorde dan opeens zijn geschreeuw. Om eerlijk te zijn schrok ze ervan, en ze zag dan pas zijn paard liggen. Even wist Rose niet wat doen, en ze bleef dan maar gewoon staan. Haar ogen werden puur zwart, en ze keek dan naar Falcon die in de lucht rondvloog. Zijn vleugels waren duivelvleugels geworden, en hij bleef rond vliegen in de buurt. Rose liep naar Zuko toe, en ze sloeg haar armen troostend om hem heen. "Neem Amfilia en ga wraak nemen." Zei Rose dan zachtjes tegen hem, en ze drukte hem voorzichtig tegen zich aan.

Zuko zat nog steeds tegen Iron aan en voelde ploets de lik. Hij keek dan ook direct op. ''Iron?'' zei hij verbaasd maar hij zag toen dat Terror bij hem stond en hij zuchtte eens diep. Hij keek weer naar Iron en ging met een hand over de hals van het dier heen. ''ik zal je nooit vergeten..'' zei hij zacht en hij slikte eens. Hij voelde toen armen omzich heen en hij zag Rose. Hij hoorde haar woorden en schudde zijn hoofd dan ook. ''nee, ik heb gemerkt, dat hoe meer ik wraak ga zoeken. Hoe meer erge dingen er gebeuren. Ik weet zelfs niet wat er de vorige keer is gebeurd op de plek in de grot. Hij voelde toen hoe ze hem tegen zich aan drukte en Zuko legde zijn voorhoofd tegen een schouder van Rose aan.

Rose keek hem aan, en ze luisterde dan naar zijn woorden. "Het spijt me voor Iron, maar ik moet je eigenlijk iets over mijn paard zeggen." Zei Rose dan zachtjes, en ze keek dan naar hem als hij zijn hoofd tegen haar schouder legt. Ze plaatste haar hand op zijn hoofd, en ze ging met haar hand wat door zijn haren. Ze wist niet wat hij hierop zou zeggen, maargoed ze moest het wel zeggen.

Zuko sloot zijn ogen en luisterde naar haar. ''wat?'' vroeg hij dan maar en wachtte rustig op antwoord. Hij voelde vervolgens haar hand op zijn hoofd en daarna het gestreel door zijn haren. Het voelde wel fijn zo en hij wist dat zijn liefde naar Rose uit zou gaan, als hij al echt verliefd zou gaan worden teminste. Maar trouwens zou hij dan nog steeds niet willen ookal was hij nog zo verliefd op Rose.

Rose keek hem even aan, en ze streelde hem dan ook gewoon verder op het hoofd. "Amfilia was ook een levend paard, en we hadden ook een goede band net als jij en Iron. Alleen ik kon haar niet zomaar vergeten en het zo laten, maar ze werd niet vermoord ofzo. Ze had kanker aan haar luchtwegen, en dus heb ik een spreukenboek genomen. Hoewel die spreukenboek puur zwarte magie was, had ik een spreuk gevonden die haar weer tot leven kon maken zoals ze nu is een duivelspaard. Alleen in ruil voor haar leven heb ik mijn ziel opgeofferd om haar weer bij me te hebben. Misschien dat je het een domme actie vond, maar geloof me ik kon helemaal niet zonder haar. We waren al bij elkaar vanaf onze geboorte." Zei Rose dan zachtjes tegen hem, en ze pinkte net een traan weg. Dit was iets wat ze al heel lang had verborgen, maargoed hij moest het weten. Ze wilde geen geheimen meer hebben voor hem, en ze liet hem dan weer los.

Zuko opende zijn ogen toen Rose begon te vertellen. Hij keek haar aan en zuchtte eens diep waarna hij weg keek. ''het klinkt vreemd zo maar ik snap hoe je je gevoeld moest hebben..'' zei hij zacht en nadat ze hem los had gelaten stond hij op en keek hij even achter zich naar Iron. Hij kneep zijn ogen even dicht en liep toen een paar meter van Iron en Rose weg.

Rose keek hem aan, en ze richt dan haar blik op de grond. "Ik wilde het eerst niet vertellen, maar ik vond dat je het moest weten. Velen vragen zich soms af waarom ze opeens in rook kan verdwijnen, er duivelachtig uit kan zien enz...." Zei Rose dan tegen hem, en ze keek heel even naar Iron. Ze legde haar hand op zijn buik, en ze zucht heel even diep. "Rust in vrede Iron." Fluisterde ze in het paard zijn oor, en ze gaf hem een kusje op de wang. Daarna stond ze zelf ook recht, en ze zag opeens haar merrie staan. Deze liep naar Iron toe, en ze duwde dan ook met haar neus tegen hem aan. Haar oortjes gingen hangen, en ze keek dan naar Rose. "We kunnen niets meer voor hem doen liefje, laat hem maar in vrede rusten." Zei ze dan tegen haar merrie, en ze knuffelde haar dan ook heel even kort. Deze steigerde dan even hoog, en ze veranderde dan in een duivelspaard. Daarna vloog ze gewoon de lucht in, en ze verdween dan ook met verdriet van deze plek. Rose wist even niet wat doen, maar daarna liep ze naar Zuko toe. Ze nam zijn hand vast, en ze legde haar hoofd tegen zijn bovenarm/schouder aan.

Zuko staarde voor zich uit terwijl hij nog steeds een paar meter van Rose en Iron weg stond. Hij wist even niet meer wat hij moest doen. Hij was zijn trouwe reisgenoot gewoon kwijt geraakt, zijn best vriend, het dier dat hem zo dierbaar was.. Hij zuchttes eens diep en voelde hoe zijn hand vast gepakt werd en keek op. Hij zag dat het Rose was en dat ze vervolgens ook haar hoofd tegen zijn schouder legde. Hij glimlachtte even lichtjes en keek toen naar omhoog.

Rose keek hem even aan, en ze bleef met haar hoofd tegen zijn schouder aan. "Heb je soms zin om te zwemmen ofzo?" Vroeg Rose dan zachtjes aan hem, en ze bleef zijn hand gewoon losjes vasthouden. Ze wilde hem doodgraag op andere gedachten brengen, maar toch wist ze dat het niet echt zou helpen. Ze wist goed genoeg hoe het was om een beste vriend te verliezen, en ze keek dan ook heel even naar de grond.

Zuko keek op bij haar vraag en dacht even na. Opzich was hij niet zo'n zwemmer maar misschien was een beetje afleiding nu wel oke. ''jah is goed..'' zei hij zacht en hij volgde haar blik even naar de grond alsof daar iets interessants was te zien. Hij keek toen even omzich heen. Het werd donkerder. ''volgensmij begint het al nacht te worden'' zei Zuko en hij keek haar even aan.

Rose keek hem weer aan, en ze glimlacht even bij het horen van zijn woorden. Daarna gaf ze hem een kusje op de wang, waarna ze dan even haar ogen sluit. Haar blik ging naar de hemel als Falcon voorbij vloog, en ze was even bezorgd om Amfilia. Falcon ga naar Amfilia. Zei Rose dan in gedachten tegen de valk, en ze merkte nu pas dat het donker werd. "Je hebt gelijk." Zei Rose dan zachtjes tegen hem, en ze plaatste weer haar hoofd tegen zijn schouder.

Zuko keek even naar haar. ''laten we maar gaan'' zei hij en hij liep toen richting de grot, om weer terug te gaan naar de plek. Hij had de kus wel gevoeld maar had er verder niet op gereageerd. Hij keek even achter zich naar Iron en kneep zijn ogen toen dicht. ''im so sorry..'' zei hij zacht en hij liep toen de grot binnen en liep verder en verder tot dat hij weer op de plek uit kwam. Hij keek naar de waterval en hij deed zijn kleren uit behalve zijn broek hield hij aan. Hij had een bestwel gespierd boven lichaam. Hij liep het water in en ging vervolgens op een rots in het water zitten vlak bij het stromende water dat naar beneden viel. Hij haalde eens diep adem en sloot zijn ogen.

Rose liep hem gewoon achterna, en ze sloot dan kort haar ogen even. Ze was bezorgd om haar eigen merrie, maargoed deze kon niet sterven tenzij ze geraakt werd op het hart. Hoewel Rose dan ook zou sterven, maargoed ze schud dan haar hoofd heel even. Als ze bij de plek aankomen kan ze het even niet laten om naar zijn bovenlijf te kijken, en ze keek dan vlug ergens anders naar. Ze deed haar kleren gewoon uit, en ze sprong daarna kalmpjes het water in. Rustig zwom ze een rondje, waarna ze Zuko dan speels nat spetterde.

Zuko zat rustig op de steen in het water en voelde ineens wat gespetter. Hij opende zijn ogen en hij zag dat Rose het had gedaan. Hij grijnsde even heel lichtjes en sloeg toen een vlaag water terug naar haar. Hij bleef vervolgens rustig zitten en zijn ogen gleden voor kort over haar heen. Hij zag toen dat ze weer naakt was en hij keek snel weg. Hij kuchtte eens droogjes en richtte zijn blik toen weer even op de waterval.

Rose grinnikte heel even kort als ze een vlaag water terug kreeg, waarna ze dan een vloedgolfje over hem liet gaan. Daarna dook ze kalmpjes onder, en ze zwom dan zo vlug mogelijk van hem weg. Dit deed ze enkel om hem een beetje te plagen, en ze kwam dan weer boven water terecht. Al zat ze nu een groot eind van hem vandaan, en ze stak dan ook haar tong naar hem uit.

Zuko keek even verbaasd toen hij een vloedgolfje over zich heen kreeg. Hij kneep zijn ogen even dicht door het water en keek toen richting Rose, die ineens een stukje verder was. ''dat was niet grappig..'' zei hij droog en hij ging recht staan. Toch kon hij een licht grijnsje weer niet onder drukken en grinnikte hij daarna even.

Rose keek naar hem, en ze grinnikte weer even zachtjes. "Aww het was maar een grapje." Zei Rose dan speels tegen hem, en ze sloot dan haar ogen voor een tijdje. Daarna liet ze zich op haar rug wat rond drijven, en ze hield haar ogen gewoon gesloten.

Zuko keek naar haar en volgde haar bewegingen met zijn ogen. Hij grinnikte even. ''dus jij vind het eigenlijk heel normaal, om nouja.. naakt bij een jongen te zwemmen..?'' vroeg hij dom en hij zuchtte eens diep. ''oke dat was een best domme vraag volgensmij'' zei hij droog en hij zuchtte weer eens waarna hij zich ook op zijn rug liet vallen en stil op het water dreef.

Rose keek naar hem bij het horen van zijn vraag, waarna ze dan even moest grinniken. "Is het een probleem dat ik naakt bij je zwem?" Vroeg Rose dan neutraal, en ze dook dan opeens onderwater. Daarna zwom ze in zijn richting, en ze trok hem dan onderwater. Daarna kwam ze weer naar boven, en ze dreef weer op het water.

Zuko hoorde haar vraag en zuchtte eens. ''nou..'' hij kon zijn zin al niet meer afmaken want ineens werd hij onder water getrokken. Hij kwam weer proestend boven en haalde eens diep adem. Hij keek toen droog richting Rose. ''wat ik dus wou zeggen is dat ik het niet gewend ben'' zei hij droog en hij duwde haar eens kopje onder.

Rose had zijn woorden wel gehoord, en ze werd dan opeens zelf kopje onder geduwt. Daarna deed ze dat weer bij hem, waarna ze op een afstandje ging staan. Ze was in een plagerige bui, en voor hem was het een goede afleiding ivm Iron. Ookal was zijzelf er ook verdrietig om, en ze keek dan kort naar de grot."Ik zal nog vaker naakt zwemmen, nouja dat doe ik eigenlijk altijd." Zei Rose dan met een grinnikje, en ze keek hem dan ook aan in de ogen.

Zuko voelde hoe hij ook weer onder werd gedrukt en hij kwam snel weer boven. Hij wou Rose weer onder water drukken maar die was al weer een eindje verder waardoor hij zijn evenwicht verloor en naar voren viel in het water. Hij kwam weer boven met wat haar voor zijn ogen. Hij blaasde droog tegen een pluk aan die even bewoog maar daarna weer gewoon voor zijn oog viel. Hij hoorde toen haar woorden en zijn ogen gleden dan ook automatisch weer naar haar lichaam. Eigenlijk wou hij niet naar haar lichaam kijken, maar hij moest wel toegeven dat ze gewoon een erg mooi lichaam had. Hij keek vervolgens maar weg en ging weer tegen een wand aan zitten waardoor een stukje van zijn schouders nog net boven water was en zijn hoofd dus ook, maar de rest van zijn lichaam onder.

Rose grinnikte heel even kort, en ze bleef gewoon zo staan/drijven. Ze keek dan wat in het rond, en haar blik richt ze dan weer op Zuko. Eigenlijk begon ze zich steeds meer vreemder te voelen in zijn buurt, en toch liet ze dat niet merken aan hem. Daarna ging ze zelf ook aan de wand zitten, en ze plaatste haar armen op de rand.

Zuko merkte dat Rose ook bij de wand ging zitten en hij keek vanuit zijn ooghoeken even naar haar. Hij sloot daarna zijn ogen en haalde een diep adem in en uit. Hij sloeg toen ineens weer wat water naar Rose, maar hield zijn ogen nog steeds gesloten terwijl er een klein grijnsje op zijn mond verscheen.

Rose schrok opeens uit haar gedachten als ze water over haar heen kreeg, en ze keek dan heel even naar Zuko. Ze keek weer naar de uitgang van de grot dat naar deze plek leidde, en ze sprak dan een spreuk uit in haar gedachten waardoor hij een vloedgolfje over hem heen kreeg. Natuurlijk deed ze gewoon alsof ze niet gedaan had, en toch moest ze diep van binnen wat lachen.