Een nieuwe omgeving..

Een zwarte wolf sprong tussen de bosjes uit en liep met een trage pas naar de rand van het meer toe. De tong van de wolf hing uit zijn bek en hij hijgde vermoeid. Op de rug van de wolf lag een zwart fretje rustig te slapen. Bakura liep rond in zijn wolvenvorm, hij kon elke dieren vorm aannemen die hij wilde en af en toe was dat gewoon wel handig. Hij bleef bij de rand van het water staan en liet zijn kop zakken. Hij dronk rustig wat water, het koude water voelde goed in zijn bek en hij bleef rustig door drinken. Hij dacht na over de laatste tijd, hij had veel gerezen. En hij was nu weer eens in een nieuwe omgeving. Als het hem goed beviel dan zou hij misschien wat langer blijven.

Céline reed rond op haar witte merrie en gaapte. De merrie liep erg langzaam omdat ze erg moe was. Een torenvalk vloog hoog in de lucht en cirkelde rondjes. Céline zag een wolf en liet haar merrie stoppen. Je wist maar nooit...

Bakura zijn oren gingen naar voren toen hij hoef getrappel hoorde. Hij tilde zijn kop op en keek in het rond. Verderop zag hij een merrie staan met een meisje erop. Hij besloot het meisje uit te gaan testen en hij keek even om naar Judai die op zijn rug lag te slapen. Hij pakte het fretje voorzichtig op en legde het in in het gras. Judai was zo diep in slaap dat hij gewoon door bleef slapen en Bakura richtte zijn blik weer op de merrie en het meisje. Hij legde zijn oren in zijn nek en begon fel te grommen. Hij stapte dreigend op hen af en blafte een keer fel.

Céline keek de wolf aan en pakte haar zwaard maar haalde hem er niet uit. De merrie snoof en stamptte eens hard op de grond. Ze draaide onrustig met haar oren en lehgde haar oren plat. Ze zette een stapje achteruit en snoof. De torenvalk bleef over hun vliegen.

Bakura keek met zijn bruine ogen naar de merrie en toonde geen angst, ook niet voor het meisje die al naar haar zwaard greep maar die nog niet tevoorschijn haalde. Bakura kon namelijk zo ineens in een mens veranderen en naar zijn eigen zwaard grijpen. Hij blafte nog eens vel en sprong naar de merrie toe. Hij bleef een halve meter voor het dier staan en gromde luid naar haar. Hij ontblootte zijn tanden dan ook en keek scherp naar de twee.

De merrie schrok en sprong achteruit. Ze begon wild te steigeren waardoor haar ruiter viel. Céline schrok en stond snel op. Ze trok meteen haar zwaard en keek strak naar de wolf.

Bakura gromde nog eens luid en zag hoe de merrie van hem schrok en vervolgens begon te steigeren. Hij zag hoe het meisje van haar paard af viel. En snel op stond en vervolgens haar zwaard trok. Bakura gromde vel naar haar maar ging toen zitten. ''ik hoop niet dat ik je pijn heb gedaan..'' zei een stem ineens tegen het meisje. De bek van de wolf, Bakura dus had niet eens bewogen dus het meisje kon net zo goed denken dat het iemand anders was. En al wist ze wel dat hij het was geweest, dan moest ze alsnog wel raar opkijken omdat een wolf normaal gesproken niet eens kon praten.

Céline keek haar merrie na en zuchtte. Ze keek weer naar de wolf en hoorde wat hij zei. Ze zag nemand dus de wolf...Ze slikte even. Praatte hij nou? Ze zweeg en keek de wolf aan.

Bakura keek droog naar het meisje. Hij hield zijn kop vervolgens even scheef en zijn oren stonden naar voren. ''nog nooit een wolf horen praten?'' vroeg hij aan haar. Hij liep op haar af en liep vervolgens een rondje om haar heen. Hij bleef daarna vlak voor haar staan en hij veranderde ineens in een mensen vorm. Een jongen met lang puntig wit haar stond nu ineens voor het meisje. Hij had een bruine tint en onder zijn ogen zaten twee zwarte lijntjes. Hij had een zwart jasje aan zonder mouwen waardoor je zijn gespierde armen kon zien. Onder het jasje zat een zwart shirt en hij had een witte broek aan met daaronder zwarte schoenen. Bakura keek het meisje met een lichtte glimlach aan.

Céline keek hem aan. "Nog nooit" zei ze kalm. "Ik wist niet dat sommigen in dieren konden veranderen" zei ze stil. Ze keek even naar haar merrie die alweer stil stond en keek naar haar torenvalk. Al snel weer naar hem.

Bakura keek haar rustig aan en volgde even haar blik naar haar merrie en valk. ''mooie dieren'' zei hij rustig. ''en er zijn ook maar weinigen die dat kunnen, zowiezo in veel verschillende dieren veranderen komt weinig voor. Sommige kunnen wel in één dier veranderen maar dat is het dan ook, ik kan veranderen in wat ik maar wil'' zei Bakura rustig. Door het gepraat werd ook Judai even later wakker. Het fretje tilde slaperig zijn kopje op en gaapte eens. Bakura keek om naar Judai en grinnikte. Hij liep naar het beestje toe en tilde het op. Het zwarte fretje ging op Bakura zijn schouder zitten en keek met een schuin kopje naar het meisje en haar paard.

Céline keek naar hem en knikte. "Bedankt, je fret is ook mooi" zei ze rustig. Ze keek naar haar torenvalk en floot. De merrie kwam voorzichtig teruggelopen en briesde. Céline gaf haar een aai en keek hem weer aan.

Bakura keek naar haar en knikte even. ''bedankt'' zei hij rustig. ''trouwens, sorry dat ik jou en je paard liet schrikken maar ik testte je een beetje uit, dat doe ik vaker met mensen, dan weet ik wie ik tegenover me heb'' zei Bakura tegen haar. ''ik ben trouwens Bakura Haou en jij?'' vroeg hij aan haar. Op de rug van Bakura hing een zwaard en aan bijde kanten van zijn broek hing één mes. Bakura keek even naar Judai die op zijn schouder zat en grinnikte. Daarna richtte hij zijn blik weer rustig en afwachtend op Céline.

Céline kek hem aan. "Niet erg, ze schrikt vaak en onverwachtst" zei ze rustig. Ze gaf de merrie een aai en kek hem weer aan. Ze keek grijnzend naar het fretje en floot weer. De torenvalk vloog wat rondjes en landde weer op haar schouder. "Ik ben Céline" stelde ze haar daarna rustig voor.

''oke aangenaam dan Céline'' zei Bakura rustig tegen haar. Hij keek daarna even in het rond en zuchtte eens. ''woon jij in deze omgeving?'' vroeg Bakura aan haar en hij richtte zijn blik weer op haar. Het was wel handig als hij hier iemand ontmoette die hier in de omgeving woonde, anders zou hij nog kunnen verdwalen. Alhoewel hij kon ook in een vogel veranderen dus dan kon hij vanaf bovenaf zien waar alles was. Toch wou Bakura niet teveel op vallen met zijn gedaanteverwisselingen.

Céline knikte. "Ja in de woonwijk hier vlakbij" zei ze rustig. "Jij?" vroeg ze rustig. Ze keek even rond en weer naar hem. De meesten kenden haar niet, sommigen wel omdat ze wisten dat de vlam in haar zat. Sommigen voelden de aanwezigheid en dat wilde ze niet. Ze verstopte haar vaak.

Bakura keek haar rustig aan en luisterde naar haar woorden. Hij knikte één keer. ''oke dan'' zei hij en hoorde daarna haar andere vraag. ''ik reis rond, de ene keer blijf ik langer in een omgeving dan de andere keer, licht eraan hoe het er is'' antwoorde Bakura rustig en hij glimlachtte even lichtjes. Judai piepte even en Bakura keek naar zijn fretje. ''je wilt even lopen he?'' zei hij tegen het fretje. Omdat Bakura in dieren kon veranderen kon hij dus ook de dieren taal verstaan. Hij pakte Judai vast en zette het fretje op de grond. Judai liep naar de rand van het water toe en dronk wat. Bakura richtte zijn blik even op Judai en glimlachtte lichtjes. Wat zou hij toch zonder zijn kleine vriend Judai moeten.

Céline keek hem aan. "Rondreizen heb ik ook altijd gedaan maar het haalt toch neits uit" zei ze zuchtend. Ze dacht aan haar vorige woonplaats, het was er vreselijk. Iedereen zat achter haar voor de vlam. Ze zuchtte even en keek naar het fretje. Ze schudde de gedachte meteen weg.

Bakura keek op toen Céline weer iets zei en hij luisterde naar haar woorden. Hij sloeg zijn armen over elkaar heen en zuchtte eens. Céline leek voor even niet erg vrolijk en hij liep rustig naar haar toe. Hij bleef vlak voor haar staan en keek haar aan. ''waarom niet? Door rondreizen ontdek je veel dingen, soms mooie, soms minder mooie. Maar je leert er van'' zei Bakura tegen haar. Hij richtte zijn blik voor even op de merrie maar keek daarna al snel weer naar Céline.

Céline keek hem aan. "Je kent mij en mijn leven niet" zei ze rustig. Ze voelde een kleine steek in haar hart dat door de vlam kwam. Ze keek kort naar Tork en dan weer naar hem. Hij kende haar neit, zou ze het vertellen?

Bakura keek nog steeds afwachtend naar haar en trok een van zijn wenkbrauwen even op toen hij haar antwoord hoorde. Ondanks dat ze het rustig zei kwam het voor hem er nogal bot uit en hij snoof even. ''nou sorry hoor'' zei hij droog en hij liep naar de rand van het water toe. Hij stond naast Judai die zijn kopje op tilde toen Bakura naast hem kwam staan. Bakura richtte zijn blik naar de lucht. De lucht begon te verkleuren wat betekende dat de zon onder ging en de nacht naderde. Hij wist niet of hij hier zou blijven over nachten dus hij moest nog iets vinden waar hij kon gaan slapen.

Céline keek hem aan enz cuhtte. Ze liep naar hem toe en legde haar hand op zjin schouder. "Oke ik vertel het wel" zei ze zacht. "Ik bezit de vlam en overal zitten ze me achterna om die in handen te krijgen" zei ze zuchtend. "Daarom vond ik het reizen niet fijn" zei ze weer.

Bakura keek nog steeds naar de lucht. Hij verzonk bijna in gedachten maar hij voelde op dat moment ineens een hand op zijn schouder. Hij keek om en zag dat het Céline was. Hij hoorde haar woorden en snoof even. ''zeg het hoeft niet persee als je het nie..'' maar hij kon zijn zin al niet meer afmaken want ze begon er al over te spreken. Hij luisterde aandachtig en knikte even. ''ow oke, ik heb nog nooit over de vlam gehoord eigenlijk'' zei hij en hij haalde zijn schouders even op. ''maar ik begrijp wel waarom je niet reist dan.. alhoewel als ik achterna werd gezeten zou ik juist gaan reizen, maarja dat is mijn mening'' zei hij en hij keek weer naar de lucht, waarna hij voor kort zijn ogen ook even sloot.

Céline keek hem aan. "Overal vinden ze me" zei ze zacht. "De vlam zit in mijn hart, het heeft grote krachten en als de slechte samurai het in handen krijgt..." zei ze stil en ze zweeg. Ze schudde haar hoofd en zuchtte diep. Zre kek stil naar de grond...

Bakura opende zijn ogen en hij keek rustig naar de lucht. ''als je op een vaste plek blijft zullen ze je nog sneller vinden'' zei Bakura en hij luisterde naar wat ze verder nog zei. Hij keek naar haar en legde een hand op haar schouder. ''ach zolang je sterk blijft en in jezelf geloofd, kun je je prima verdedigen en zul je sterker zijn, dus niet zo sip zijn want dat zal niet helpen. Dat zal je alleen maar zwakker maken'' zei Bakura tegen haar en hij glimlachtte even bemoedigend.