Geteisterd

Mijn blik gleed over de gezichten van de familie. Moeder huilde, vader keek nors voor zich uit. Miwako stond naast me, klaar om het doodsdicht voor te lezen. De regels overtreden betekende voor de meerderheid de doodstraf, maar voor mij werd een uitzondering gemaakt. Seppuku. Miwako schraapte haar keel en sprak. Ondertussen pakte ik mijn Wakizashi en zette de punt tegen mijn onderbuik. Hara-kiri was pijnlijk, maar nog steeds een eer. Net toen ik het mes in mijn buik wilde steken klonk er geschreeuw. De Toryo van de Taira-clan was het huis binnengestormd met zijn krijgers. Ik zette het op een rennen..

Met een schokje werd Yasu wakker. Haar grip op haar Katana verstevigde en ze liet haar ogen aan het duister wennen. Al maanden werd ze geteisterd door die droom, die nachtmerrie. Langzaam kwam ze overeind en tastte naar haar spullen. Ze lagen er nog. Geritsel trok haar aandacht. Haar scherpe gehoor was een pluspunt. Haar Katana lag alweer in haar handpalmen en rustig sloop ze verder de duisternis in.

Black Star was bezig met het jagen op herten. Hij was druk bezig om zijn klunzige karakter te veranderen en tot nu toe lukte dat aardig. Eerst zou hij als een malloot achter een hert aan rennen nu had hij een andere manier bedacht. Hij had startrap laag over de grond uitgevoerd en wachtte geduldig af in de bosjes. Na enige tijd wachten keek hij op. Hij hoorde wat, en even later zag hij wat bewegen. Hij had geluk er kwam iets aan. Hij hield zijn twee zeisen vast en keek naar het gedaante dat dichterbij kwam. Op het moment dat deze midden in de startrap zat trok hij aan de zeisen die hij in zijn hand had. Hierdoor wikkelde de kettingen zich om hun slachtoffer. Black star liep er naar toe. Zijn gezicht verstarde. Hij had geen hert of wat voor ander dier gevangen. Nee hij had een vrouw. "Euh...." bracht hij moeizaam uit. Hij draaide zich om. "Waarom moet dit mij nou altijd gebeuren..." siste hij nijdig in zichzelf. Hij draaide terug om en keek de vrouw aan. Hij maakte haar los van de kettingen en keek naar de grond.

Met een nijdige blik in haar ogen keek Yasu de jongen aan. Rustig kwam ze omhoog. Naarmate ze hem aan bleef kijken verdween die blik weer, en maakte plaats voor leegte. 'Je hebt nog een hoop te leren.' sprak ze zacht. Ze keerde hem de rug toe en deed de zware riem weer om. Ze pakte haar Katana op en gooide de linnen zak met voedsel over haar schouder. Haar intkzwarte haar maakte dat een groot deel van haar gezicht niet zichtbaar was, vooral in het donker. 'Met een speer maak je het dier gelijk dood. Helaas zou ik dan misschien van het leven beroofd zijn. Nog veel succes.' Jagen had zij gisteren al gedaan, en het vlees in de zak geurde heerlijk.

Black star keek haar voorzichtig aan. "Het spijt me.." zei hij. Hij hoorde haar woorden. "Hpmf...een speer..." zei hij zachtjes en haast onhoorbaar. "Bij mij gaat het om de orginaliteit.." zei hij zacht. Hij keek haar aan. Hij bleef staan toen hij zag dat ze zich omkeerde. Black Star....waarom doe je zo..wat is er met je 'Ik ben nummer 1' karakter gebeurd.. sprak Tsubaki tegen Black Star. Black star reageerde niet. Hij draaide zich om en keek nijdig. Zijn hand trilde van woede en hij sloeg hem met volle kracht tegen een boom. Deze viel om in zijn richting. Hij ving deze op en gooide hem weg. Hij was kwaad. Kwaad dat alles fout ging.

Yasu draaide zich naar Black Star om. 'Vanwaar die woede?' vroeg ze. Ze zette de zak weer neer op de grond. 'Kom zitten.' zei ze en streek zelf neer. Een paar takken werden uit de linnen zak getoverd en binnen de kortste keren had ze een vuurtje gemaakt. Het gaf weinig licht, maar net genoeg om zijn gezicht goed te zien. Hij was nog jong. 'Ik had die opmerking niet moeten maken. Je originaliteit is een goede eigenschap.' Er kwam een klein, zuinig glimlachje op haar gezicht en haar handen pakten die van hem. 'Vertel wat er aan de hand is.' Haar kalmte werkte soms ook op andere mensen, maar of het bij Black Star ook zo was, was niet zeker.

Black star keek op bij de vraag en hij kalmeerde al een deel. Tsubaki had zich nog niet terug veranderd en wachtte geduldig af wat er gaat gebeuren. Black Star draaide zich om en ging bij het vuur zitten. Even staarde hij er naar. Hij keek op toen zij zijn handen vast pakte maar keek gauw weg. "Ik ben een kluns die niets goed kan doen.." zei hij zacht toen hij gekalmeerd was. Tsubaki veranderde terug en ging tegen een boom aan staan. Ze zei niets en keek alleen bezorgd naar Black Star. Als shadow-weapon voelde ze de woede en verdriet van Black Star aan. Hij was de laatste tijd anders, maar wat er speelde wist ze niet. Black Star keek naar Tsubaki en weer terug. "Mijn naam is Black Star en dat is Tsubaki, mijn shadow-weapon." zei hij zacht en keek haar even kort aan.

'Je naam is niet die van een kluns.' zei Yasu. 'En ik weet zeker dat jij er geen bent. Je kunt leren van iemand met ervaring. Zo raak je je domme streken kwijt.' Ze liet zijn handen los. 'Ikzelf heb het ook zonder moeten doen. Maar ik was genoodzaakt. Het kon zijn dat ik dood was. Niet eens door jou.' Ze keek in het vuur. Haar grijze ogen leken nog steeds niets te laten zien van wat er vanbinnen gebeurde. Dat hoefde ook niet. Haar gedachten op een rij, haar zorgen even weggezet. 'Ik denk dat je ervaring opdoet in een gevecht. Doe je dat vaak?' vroeg ze.

Black star keek naar haar. "Dank je..." zei hij zacht. "Dan ken je me nog niet goed genoeg voegde hij er aan toe. "Hoe zo was je dan niet dood door mij?" vroeg hij ineens. Hij legde zijn hand voor zijn mond. "Sorry, die vraag was te brutaal..." zei hij en keek haar aan. Hij keek even naar tsubaki en weer terug. "Nee we vechten niet vaak met anderen..." zei hij. "Ik oefen alleen met mijn snelheid en soms ook met de technieken..." zei hij zacht en keek haar aan. Ze had iets misterieus over zich. Dat intereseerde Black Star wel. Hij keek haar even diep in de ogen maar wendde zijn blik dan weer op het vuur.

Yasu bleef in het vuur staren. Zo verwonderlijk.. Het kon dansen, gaf licht, en was krachtig. Ze keek niet op toen Black Star de vraag stelde. 'De Minamoto's en de Tairo's hebben hevige conflicten. Over de macht in Japan. Mijn familie werd aangevallen door de Tairo-clan.' Maar dan klopte het nog niet. Ze dacht na, en besloot het niet té simpel uit te leggen. 'Ik was bezig met het Seppuku-ritueel toen ze binnenvielen. Ze redden mij van mijn zelfmoord, maar als ik niet gevlucht was werd ik toch vermoord.' Ze haalde haar hand door het vuur, en keek hoe de vlammen maar een seconde hadden om eraan te likken. 'Zorg dat je genoeg vecht. Dat zou je meester ook gewild hebben.'

Black Star luisterde geboeid naar haar woorden. "Dan mag je van geluk spreken..." zei hij tegen haar. "Het probleem is dat ik geen meester had of heb..." zei hij en keek haar aan. Hij kreeg ineens een inval. "Waarom houden we niet een vriendschappelijk gevecht..." zei hij dan en keek naar het vuur dat over haar hand likte. Hij glimlachte en wachtte rustig af. Hij verveelde zich toch een beetje. Tsubaki keek glimlachend naar BS. Dat was wel iets voor hem. Hij had wel een karakter dat erg doorzettend was en dan zou dit voor haar niet als een verassing komen.

Yasu keek even naar Tsabuki. 'Maar wel zonder shadow-weapon. Ik heb nog geen krachten.' zei ze. Het ontdekken ervan ging bij sommigen lastig, bij anderen snel en bij haar bleven ze verborgen tot ze nodig waren. 'Morgen, bij zonsondergang zal ik op het strand zijn. Ik zie je daar.' Ze stond op en pakte haar linnen zak. Met haar Katana in haar hand geklemd liep ze het duistere woud in, Black Star alleen achterlatend bij het vuurtje. Hij zou de eerste beproeving moeten doorstaan: de nacht doorkomen. Een ietwat valse glimlach was nog net te zien.

Black Star grinnikte. "Okey..." Tsubaki keek even vragend. "Black star lijkt je dat wel zo slim..." zei ze zacht. Zo zacht dat Yasu het niet kon horen. "Hmpf..." zei hij. Hij keek naar het vuurtje. Hij liet zich toen op zijn rug vallen en keek naar de lucht. Het zou nog wel een tijdje duren voor het licht werd en dus zou hij maar blijven liggen.