Nestje bouwen

Bakura keek even achter zich en hij sloot de deur. Hij liep vervolgens naar haar toe en bleef voor haar staan. Hij keek naar haar en zag de tranen. ''waarom luister je naar hem? Waarom liet je dit toe?'' vroeg hij aan haar en zuchtte eens diep. Hij zou niet naast haar gaan zitten of wat dan ook. Hij wist namelijk nooit echt hoe hij iemand moest troosten.

Céline zuchtte en keek hem aan. Ze veegde wat tranen weg en zweeg even. "Hij dwingt me soms" zei ze zachtjes. Ze wendde kort haar blik af en slikte. Waarom moest ze hem nou tegenkomen? Ze keek weer stil naar Bakura.

Bakura fronste zijn wenkbrauwen even. ''waarom? Je kan je toch verzetten, je bent toch niet zijn verloofde ofzo'' zei Bakura tegen haar, maar hij begon te twijfelen aan zijn eigen worden. ''of wel..?'' vroeg hij daarna stil. Hij bleef haar aan kijken en slikte even. Hij zag toen iets glinsteren en zag de ring aan haar vinger. Zijn ogen werden even groot. Als hij zich niet wist te beheersen dan was zijn mond ook nog open gevallen.

Céline knikte en tranen gleden over haar wangen. "Hij ontvoerde me en dwong me te trouwen" zei ze snikkend. Ze wendde haar blik af en staarde naar de muur. Ze schaamde haar iets...Ze was beter niet weggegaan bij hem...

Black Star had zich op het dak begeven. Hij keek rond en zag dat Tsubaki achter hem stond. "Lijkt je dit wel slim.." zei ze tegen hem. "Ach waarom ook niet..." zei hij. Hij pakte haar arm vast en ze veranderde in een chainscythe. Hij keek naar de vrouwen die daar waren. Hij zag toen dat de man wegreed. Zou hij hem volgen. Nee. Hij moest Celine vinden. Hij sloop het huis in en kroop via de grond naar het zogenoemde logeerkamertje. Hij deed de deur langzaam open en liep naar binnen. Hij zag dat er nog een jongen was. "Wat is hier gebeurd..." vroeg hij en keek even vragend.

Céline keek op. "Jij weer?" vroeg ze stil. Ze keek kort en staarde naar de muur. Ze zuchtte en nog steeds lagern haar handen op haar buik..

Black star had gehoord wat de man had gezegd en had zo zijn vermoedes wat er gebeurd was. Ook haar handen op haar buik vertelde een hoop. "Ja ik weer..." zei hij serieus. Hij liep naar haar toe en ging naast haar op het bed zitten. Hij legde zijn hand op haar rug. "Ik kan je daar niet van af helpen, maar wat ik je wel kan geven is steun..." zei hij. De chainscyte veranderde terug in een mens en keek haar even aan. "Jaja jij kunt nog niet eens fatsoenlijk op iemand afrennen...laat staan dat je iemand steun kan geven..." zei hij. "Fijn ik kan ook altijd op je rekenen..." zei hij en keek weer terug naar Celine. Hij wreef even troostend over haar rug en keek haar aan.

Céline keek op en zweeg. Ze zuchtte even en keek kort naar de buik en dan weer naar Black Star. "Ik moet er mee leven" zei ze zachtjes. Ze keek even naar de deur en dan naar de beide jongens.

Bakura luisterde naar de woorden van Céline. Hij geloofde bijna niet wat ze zei, maar het moest wel waar zijn. Hij deed een stap naar achteren en hoorde ineens een jongens stem. Hij keek met een ruk achter zich en zag een jongen staan. Bakura wist eigenlijk niet wat hij moest antwoorde en hield zich stil. Hij volgde de jongen met zijn ogen terwijl die naar Céline toe liep en haar begon te troosten. Bakura rolde even met zijn ogen en zuchtte eens. Zulke dingen zou hij zelf niet doen. Dat kwam omdat hij dat gewoon niet kon, hij kon zich niet goed in anderen verplaatsen. Hij wist natuurlijk wel dat dit voor Céline nou niet bepaald leuk was maar troosten kon hij niet. ''volgensmij ben je nu wel in goede handen'' zei Bakura kortaf en hij draaide zich om. Hij liep richting de deur en bleef daar even staan. Hij keek over zijn schouder naar de jongen en Céline en liep de kamer toen uit. Hij sloot de deur achter zich en veranderde weer in een hond. Hij liep het huis uit en verdween in de schaduwen van de bomen en bosjes.

Black star keek hem Bakura aan en keek even vreemd. "Dat is nog maar te hopen..." mompelde hij onhoorbaar. Hij was nogal een kluns en dus kan het nog fout aflopen. Hij wreef even over haar rug. "Is er iets wat ik voor je kan doen..." zei hij. Tsubaki keek bezorgd naar Celine. Ze had ook niet verwacht zo'n gevoelige kant van Black Star te zien. Meestal was hij een vechter en daarnaast ook nog een kluns. Maar deze kant had ze nog nooit van hem gezien.

Céline keek Bakura na en zuchtte. Ze keek weer naar Black Star en haalde haar schouders op. Ze wist even niet wat ze moest zeggen. Een traan drupte op het bed en Célne keek naar de muur voor haar uit..

Black keek naar Celine. Hij zag de druppel en voelde met haar mee. Hij trilde van woede en keek even voor zich uit. Toen keek hij naar haar en duwde haar tegen zich aan. Hij wist niets te zeggen. Hij hield haar tegen hem aan gedrukt en Tsubaki bleef maar toekijken. "Black Star?" vroeg ze verbaasd. Black Star reageerde niet hij was te druk om woorden te bedenken.

Céline voelde hoe hij haar tegen hem aandrukte en sloeg haar armen rond hem. Ze kneep haar ogen dicht en tranen gleden over haar wangen. Ze hield haar dicht tegen hem aan en negeerde alles rond haar...

Tsubaki ging tegen de muur aanleunen. De sfeer in deze ruimte beviel haar niet. Ze liep naar de deur en wachtte buiten tot Black Star eindelijk wilde vertrekken.
Black Star hield haar vast en merkte ineens dat hij omhelsd werd. Hij glimlachte zwakjes. Hij voelde dat zijn schouder wat nat werd van het traan vocht maar negeerde dat volledig. "Wil je hier weg.." vroeg hij. Hij keek haar even aan en wachtte op een antwoord. Hij veegde een traan van haar wang. Tsubaki wierp een blik naar binnen. Ze glimlachtte zwakjes. Black Star was dan wel een kluns maar hij kon het niet hebben als anderen verdrietig zijn. Hoe vaker hij het probeerde te negeren en slecht te zijn, des te vaker hij toch meer nijgde naar het goede.

Céline keek hem aan en zuchtte. "Ik ben zijn verloofde, ik mag vast neit weg" zei ze zachtjes. Ze keek hem aan en liet hem snel los. Haar wangen kleurden zacht rood en ze zuchtte weer even...

Black Star zag dat ze los liet en keek haar aan. "Je bent gedwongen om zijn verloofde te zijn of niet.." vroeg hij. "Als dat zo is dan..." zei hij. "Dan wat?" zei Tsubaki. "Dat weet ik nog niet maar er gebeurd dan wat.." zei hij. Hij keek naar Celine. Hij moest toch een manier hebben om van die genghis af te komen.

Céline kek hem aan en zuchtte. "Ik ga" zei ze stil. "Ik voel me niet lmekker" zei ze snel als uitvlucht. Ze moest alleen ontsnappen en weggaan. Ze stond op en gaf Black Star snel een kus op zijn wang waarna ze naar buiten rendde. Ze floot en haar torenvalk kwam aanvliegen en vloog voorop waarna Céline achter hem aanlieop.

Black Star keek naar Celine. Hij zag dat ze weg rende. Tsubaki giechelde en keek naar BS. "Nou dat ging lekker of niet.." zei ze plagend. BS keek droog naar haar en pakte haar vast. Hij liet haar veranderen in een chainscyte en liep met haar het huis uit zonder gezien te worden.