Rondkijken

Rose was heel vroeg opgestaan, en ze keek dan ook rond. Natuurlijk had ze nog geen plek gevonden, en ze liep dan heel even kort naar een beekje. Ze zat op dit moment in een bos, maar dan trok ze gewoon verder. Ze veranderde in een zwarte wolf, waarna ze dan begon te rennen. Doordat ze kon transformeren had ze enkel de dierengedaantes in een zwarte kleur, maar dat kon haar niet schelen. Ze veranderde dan na een lange tijd weer in een mens, waarna ze dan kort om haar heen keek. Zijzelf had al veel moorden gepleegd, en dat zou ze met plezier nog eens kunnen doen. Ook was ze een meester in duistere magie, en ze grijnsde dan ook heel even breed. Kalm en beheerst liep ze naar de verlaten hut, en ze ging dan ook erg kalm naar binnen. Ze snuffelde rustig wat in het rond, en ze bleef dan heel even staan. "Migresa Darkani Felora." Mompelde Rose dan heel even, om zo de hut erg gevaarlijk te kunnen maken voor mensen die hier binnenkwamen. Alweer grijnsde ze breed, waarna ze dan in het donkerste stuk ging zitten. Zo veranderde ze dan in een kraai, aangezien ze buiten wat gehoord had.

Ineens vloog er een grote zee arend door het open raampje en landde op de oude bank die in de hut stond. De arend keek met zijn scherpe ogen in het rond, al waren deze ogen niet bruin of geel, ze waren paars. Op de rug van het dier zat een zwart fretje dat nieuwschierig in het rond keek en dreeg van de rug van de arend af te springen. ''niet doen Judai'' zei een jongens stem ineens en de arend veranderde in een jongen met lang puntig wit haar en twee zwarte puntige lijntjes onder zijn ogen. Hij had een donkere tint. Bakura ving Judai rustig op toen die van zijn rug af gleed en zette het fretje op zijn schouder. Bakura keek toen omzich heen. Hij had al wel gevoeld dat er hier nog iemand was maar bleef gewoon rustig in het rond kijken. ''mooie hut, misschien goed om te over nachten'' zei Bakura rustig.

Rose merkte opeens een arend op, en ze bleef als kraai gewoon zitten. Haar ogen waren puur zwart, en dus was ze ook niet te merken als een mens. Nee ze had alleen de aanwezigheid laten komen van de kraai, en ze bleef nog steeds zitten. Daarna merkte ze dat de arend in een mens veranderde, en ze keek gewoon toe. Toch zou ze toeslaan om hem aan te vallen, en ze vloog dan geluidloos omhoog. Daarna zat ze nu boven hem, en ze ging dan naar om hem aan te vallen. Haar zwarte snavel naar hem gericht, en ze pikte hem dan op het hoofd met de snavel. Ook maakte ze geluid als een kraai, en je kon niet zien of merken dat ze eigenlijk een mens was.

Bakura liet Judai van zijn schouder afglijden want het fretje was veel te nieuwschierig en wou alles eens grondig bekijken. Ineens hoorde Bakura vleugel slagen en vervolgens gepik op zijn hoofd. Bakura draaide zich droog om en sloeg een keer richting de kraai. Ineens veranderde hij dan ook in een zwarte panter en sprong omhoog. Bakura pakte de kraai vast bij een vleugel met zijn bek en gooide het beestje hard tegen een muur aan. Bakura veranderde vervolgens weer in een mens en keek naar de kraai en snoof eens. ''weet tegen wie je het hebt'' gromde Bakura.

Rose pikte hem nog op het hoofd, en opeens werd ze vastgegrepen bij haar vleugel. Daarna werd ze hard tegen de muur gegooid, en ze krijste dan ook gevaarlijk. Ze keek de jongen aan, waarna ze dan heel even naar haar vleugel keek. Ze had pijn aan haar vleugel, en deze kon ze dan ook niet goed bewegen. Ze sprong naar hem toe, waarna ze hem in zijn been pikte. Vervolgens sprong ze naar achteren toe, en ze probeerde dan omhoog te vliegen wat niet echt lukte. Daarna bleef ze gewoon liggen in een duister hoekje, en ze bleef dan ook heel stil liggen.

Bakura trok een wenkbrauw even droog op toen de kraai krijste. Hij volgde haar met zijn ogen en voelde het gepik in zijn been. Ineens verscheen een frettenkopje achter de benen van Bakura en Judai begon vel te snauwen naar de kraai. Bakura deed een stap naar achteren en pakte Judai op. ''laat toch zitten'' zei Bakura tegen de fret. ''ja nou dat beest hoeft je niet aan te vallen we doen toch niks'' hoorde hij het stemmetje van Judai zeggen. Omdat Bakura in dieren kon veranderen kon hij automatisch ook de dieren taal. Bakura haalde zijn schouders op. ''een paar pikwonden doden mij niet hoor'' zei hij droog en hij zette Judai neer op de bank. Hij liep daarna naar de kraai toe en pakte die rustig en voorzichtig op. Hij keek naar de kraai, hij had zo'n gevoel gekregen, een gevoel die hij niet vaak had gehad. ''jij bent normaal geen kraai he? of wel soms'' vroeg Bakura en hij keek het beestje met zijn paarse ogen aan.

Rose zat nog steeds in het hoekje, en ze negeerde dat fretje gewoon. Ze slot haar ogen heel even kort, en ze merkte dan plots dat ze werd opgepakt. Even keek ze hem aan, waarna ze dan zijn woorden hoorde. Rose keek even naar haar vleugel, waarna ze dan hem weer aankeek. Buiten in de bosjes was er een demonwolf op de loer, en deze hield de hut dan ook in het oog. Nouja er was ook een valk die op de rug van de demonwolf zat, en daarna keek Rose de jongen weer aan. Ineens veranderde ze van gedaante, en doordat ze een mens werd vielen beide de grond op. Droog keek ze de jongen aan, en ze zei dan een spreuk waardoor de wonde op haar arm verdween. Zij lag op hem nadat ze veranderd was, en ze keek de jongen in de ogen aan met haar zilveren ogen. "Nee ik ben geen kraai, en volgende keer me niet zo hard duwen." Zei Rose dan heel droog tegen hem, en toch bleef ze gewoon zo liggen op hem.

Bakura keek even verbaasd toen de kraai van gedaante veranderde en hij naar achteren viel en vervolgens een meisje op hem lag. Hij keek haar even droog aan als dat zij hem aan keek en snoof. Hij luisterde naar haar woorden en duwde haar van zich af. Hij stond recht en sloeg zijn armen over elkaar heen. ''jij had me ook gewoon kunnen begroeten in plaats van me aan te vallen'' gromde Bakura naar haar. Judai sprong op de schouder van Bakura en keek nijdig richting het meisje. Bakura keek toen even in het rond. ''deze hut is dus zeker van jou'' zei Bakura kortaf en liep naar de deur toe. Hij opende de deur en liep naar buiten toe. De hut was mooi geweest om in te overnachten maar Bakura had geen zin om te discuseren met zo'n meisje.

Rose keek hem aan, en ze ging dan zelf ook gewoon recht staan. "Dat was enkel uit verdediging, aangezien ik wel vaker achterna word gezeten." Zei Rose dan erg nijdig tegen hem, en ze keek hem dan aan. Daarna merkte ze de rode ogen op in de struiken, en ze grijnsde dan ook heel even breed. "Nee deze hut is niet van mij, en hij ziet er verlaten uit. Alleen zocht ik gewoon naar een schuilplek om onder te duiken voor een paar uurtjes." Zei ze dan nog nijdig tegen hem, en ze liep dan naar buiten toe maar niet om hem te volgen. Daarna keek ze in het rond, en ze zag dan een duivelse valk vliegen in de lucht. De demonwolf kwam ook tevoorschijn, maar deze keek erg hongerig naar zijn fretje. Rose keek de wolf aan, waarna ze op hem afliep. Ze zei niets tegen de wolf, aangezien deze het begreep. Dan kijkt ze weer naar de jongen, en ze bekijkt hem zo van top tot teen. "En wie mag deze lekkere jongen wel wezen?" Vroeg Rose dan met een grijnsje, en ze was wat in haar flirterige bui gekropen.

Bakura draaide zich om en luisterde naar haar woorden. Hij hoorde haar nijdige toon maar trok zich er niets van aan. ''wel al ziet het er verlaten uit, dat wil niet zeggen dat er niemand in hoeft te wonen'' zei hij droog tegen haar. ''daarom dacht ik dus dat jij er misschien in woonde'' vervolgde hij. Hij zag toen de valk boven hen vliegen en de wolf met de rode ogen die duidelijk naar Judai keek. Bakura keek even richting Judai maar Judai lag rustig te slapen. Het diertje lag om zijn nek heen. Naja het had zijn voor pootjes en kopje op zijn ene schouder gelegd. Bakura rolde met zijn ogen en hoorde toen de vraag. Hij keek weer richting het meisje. Zijn ogen gleden voor kort over haar heen. Ze leek eigenlijk wel wat ouder dan hem. Maar niet heel veel. ''noem me niet zo..'' gromde hij. ''Bakura Haou'' vervolgde hij daarna. Hij trok zich niks aan van haar flirterig toon. Ze kon doen wat ze wou maar het zou Bakura toch niets doen. Hij had er juist een hekel aan als meisje zo deden.

Rose keek hem gewoon aan, en ze keek dan naar Terror. Deze keek even naar haar, maar dan richt hij zich op de jongen. Bij één verkeerde beweging zou de wolf toeslaan, en de valk vloog ondertussen boven hen. Toch bleef deze meid nog rustig, en ze luisterde dan naar zijn woorden. "Aww word meneertje boos." Zei Rose dan om hem te plagen, en ze liep dan om hem af. Ze stond nu voor zijn neus, en ze bekeek hem weer heel even. Daarna wandelde ze een rondje om hem heen, en ze stond nu achter hem. "Rose." Fluisterde ze zachtjes in zijn oor nadat hij zich had voorgesteld, en daarna liep ze gewoon naar haar 'lieve' Terror. Ze aaide hem kalmpjes, maar de wolf hield de man nog in de gaten. Daarna liep de wolf op hem af, en hij bekeek deze recht in de ogen.

Bakura had zijn armen nog steeds over elkaar geslagen en hij keek droog naar haar. Hij bleef haar gewoon aan kijken toen ze vlak voor hem stond. En ook toen ze een rondje om hem heen liep en haar naam noemde. Hij had niet gereageerd op de eerste woorden die ze had gezegt. Hij keek de wolf vervolgens aan die nu op hem af kwam. Hij vertrouwde deze niet en bleef oplettend. Je wist maar nooit wat dat beest ineens ging doen.

Rose keek de wolf aan, maar toch hield ze haar aandacht op Bakura. Zolang hij geen verkeerde beweging deed was er geen probleem, maar dan liep ze gewoon naar hen toe. Ze ging tussen beide staan, en ze keek dan naar de wolf. "Don't do it my love." Zei Rose dan tegen hem, waarna deze haar aankeek en om haar liep. Daarna sprong hij op Bakura, en hij zorgde ervoor dat hij op de grond lag. Daarna ging de wolf gewoon op hem liggen, en zijn staart ging al kwispelend heen en weer. Rose keek echter verbaasd naar Terror, en dan keek ze Bakura aan. "Ok dat doet ie nooit bij anderen." Zei ze dan droogjes tegen hem, en ze bleef dan kalm staan.

Bakura keek droog naar de wolf en Rose, en luisterde naar wat Rose tegen haar wolf zei. Bakura zuchtte eens en stond op het punt om zich om te draaien en weg te lopen tot dat hij ineens iets op zich voelde en grond kort daarna tegen zijn rug voelde klappen. Hij keek verbaasd toen de wolf op hem lag, maar in plaats van dat het een aanval was leek de wolf het gewoon leuk te vinden want hij was nog aan het kwispelen ook. Bakura draaide zijn hoofd richting Rose en keek haar heel droog aan. ''dat is dan ook weer is wat nieuws'' antwoorde hij droog. Hij keek weer richting de wolf en ging met een hand over de kop van het dier heen. ''en jou naam is?'' vroeg Bakura aan de wolf in de wolf zijn eigen taal.

Rose keek beide aan, en ze keek dan naar de valk boven hen. De wolf keek hem gewoon kalm aan, en hij keek dan vluchtig in het rond. Voor even begon de wolf te grommen, aangezien hij al van mijlenver gevaar rook voor Rose. Dit merkte ze dan ook, maar ze wilde nog heel even hier blijven. Daarna merkte de wolf dat Bakura hem aaide, en hem wat vroeg in wolventaal. Die taal kende de wolf wel, maar toch reageerde hij niet. Zijn blik ging even naar Rose, en ze keek dan naar Terror. De wolf liet aantonen dat zij het moest zeggen, en ze glimlacht dan even kort. "Hij praat nooit in dierentaal, maar zijn naam is Terror." Zei Rose dan rustig tegen hem, en ze keek Bakura dan kalm aan.

Bakura keek de wolf aan en wachtte op antwoord. Blijkbaar kreeg hij dat niet en hij volgde de wolf zijn blik naar Rose. Hij hoorde wat Rose zij en knikte even. ''ok dan'' zei hij kortaf. ''leuke naam'' zei hij daarna wat rustiger. Hij ging voorzichtig wat rechter zitten en tilde Terror rustig van hem af. Hij stond vervolgens op en keek even in het rond. Hij zuchtte eens diep. Misschien moest hij zo maar weer eens verder gaan.

Rose keek hen aan, en ze keek dan weer weg. Ze moesten nu verder gaan, waarna de wolf dan even naar Bakura keek. Hij gaf een luide huil, waarna hij dan opeens in een zwarte rook verdween. Rose keek haar wolf na, en ook de valk verdween in zwarte rook op. Daarna keek ze hem aan, en ze maakte dan aanstalte om weg te gaan. "Ik zal je wel alleen laten." Zei Rose dan zacht tegen hem, en ze wilde dan al wegstappen.

Bakura keek even verbaasd toen de wolf en valk in rook verdwenen. En zuchtte toen. Hij richtte zijn blik weer op Rose en luisterde naar haar woorden. ''jij mag best blijven hoor, ik bedoel jij was hier het eerst, ik moet toch nog een slaap plaats zoeken dus kan ik net zo goed weg gaan'' zei Bakura tegen haar en haalde zijn schouders op. Hij keek toen even achter zich en hij wachtte nog op een reactie van Rose. Al verwachtte hij niet veel bizonderds, en als dat zo was dan ging hij wel gewoon weg.

Rose keek hem aan, en ze zucht even zachtjes. "Ik kan hier niet blijven er komen mensen naar hier die me achterna zitten." Zei Rose dan tegen hem, waarna ze even kort bleef staan. Toch kon het haar niet schelen dat hij hier bleef, aangezien ze een andere plek zou gaan zoeken om te gaan schuilen. Even keek ze kort in het rond, en daarna liep ze dan gewoon zelf weg. Ze keek kort om naar hem, maar dan verdween ze de bosjes in.

Bakura draaide zich half om en keek haar aan. Hij luisterde naar haar woorden. ''oke, je moet het zelf weten dan'' zei hij nuchter en haalde zijn schouders weer eens op. Hij keek haar toen gewoon na en liep toen naar de hut en ging die binnen. Hij liet zich op de bank neer vallen en Judai schrok wakker maar ging vervolgens gewoon op de buik van Bakura liggen slapen. Bakura legde zijn handen onder zijn hoofd en staarde naar het plafond.

Rose liep dan gewoon weg, en ze zucht heel even diep. Alleen had ze niet verwacht dat die personen van alle kanten kwamen, en dus zonder dat ze het door had liep ze gewoon in de val. Ze merkte opeens vele mannen om haar heen, en ze bleef dan ook gewoon staan. "Vang haar mannen!!" Riep een man dan luid tegen de mannen, en ze liepen dan op haar af. Ze schrok dan ook ervan, en ze veranderde dan in een zwarte kraai. Daarna vloog ze vlug weg, en opeens werd ze geschoten in haar vleugel. Ze kreeg een stekende pijn, waarna ze dan zo ver mogelijk probeerde te vliegen. Een heel eind verder viel ze naar beneden, en ze sprong dan ook gewoon verder. Ze veranderde in een zwarte panter, en ze liep dan mank weg naar een schuilplek.